Mehmet Ayhan

Neredesin gülüm, canım sevgili, seni arıyorum durmadan, seni... Yollarım sana, günlerim sana, varlığım yokluğum, dönüşüm sana... Ararım seni, kaybetmişçesine, sabahın seherinde, ruhumda bedenimde, İsminin geçtiği bütün dillerde, kokunun geçtiği bütün güllerde... Aradım seni sessizce odamda, bir hasret kokusu tüttü burnumda, Varlığım kayboldu, yok oldum bir anda... Geceler uzun, geceler sessiz, bir duygu hissettim belli belirsiz... Yüreğimde aşkın, varlığımda sen, gayrisi yalan, sen sen sen... Gözlerimi kapattım, karanlık bir dünya, Nerede bulunursun, bir ses ver bana... Düşüncem dalar gider odamda sessizliğin, Kalbimde yanan çıra sensin, sen sen sen... Kendi kendime seni sevişim, sevginle demlenişim... Bir çocuk bakışında, tomurcuk açışında, gecenin ayışığında, Seni ararım, sözler durur, düşüncem durur, kainat durur... İsminin sarhoşluğunda ruhum durur, Hissediyorum seni, kalbimde kırmızı bir çiçekte, gönlümde düşüncemde... O koca sevdan, yol oldu, gül oldu, son ...

Hızlıca Akıp Giden Zamanın Farkında Mıyız? 1. Zamanın Hızı ve İnsanın Mutsuzluğu Hızlıca akıp giden zamanın farkında mıyız? Bu soru, aslında modern yaşamın en büyük ikilemlerinden birini ortaya koyuyor. Günümüzde insanlar, daha mutsuz, daha anlamsız bir eksiklik içindeymiş gibi hissediyorlar. Gezegenimizde sanki bir tat eksikliği var—bir doyuma ulaşamama, bir anlam arayışı... "Acaba ben merkezli bir yaşam mı sürüyoruz?" Bu soru, bizi durup düşünmeye çağırıyor. İnsanlar, kendi çıkarlarını, başarılarını ve hedeflerini merkeze alarak hareket ederken, belki de daha büyük bir resmi gözden kaçırıyorlar. Kendimizi evrenin merkezi olarak gördüğümüzde, diğer her şey—doğal çevremiz, ilişkilerimiz, hatta kendi içsel dünyamız—ikinci planda kalabilir. 2. Telaş ve Anlamsızlık: Nereye Gidiyoruz? Modern yaşam, telaşla doludur. Herkes koşar, plan yapar, daha fazlasını ister... Ancak bu telaşın sonunda ne buluyoruz? Genellikle bir anlamsızlık. "Bir durup düşünen yok mu? Ne oluyo...